โศกนาฏกรรมที่หวนคืน[Fanfic punica] - นิยาย โศกนาฏกรรมที่หวนคืน[Fanfic punica] <เชียรx Reader> : Dek-D.com - Writer
×

    โศกนาฏกรรมที่หวนคืน[Fanfic punica] <เชียรx Reader>

    อดีตเก่าที่แสนโหดร้าย ย้อนกลับมาหาชายผู้ถือครองอัตตานิรินดร์ ชายผู้เป็นอมตะผู้อยู่เหนือความเป็นความตาย อดีตที่เคยเจอมาจะทำให้อนาคตและปัจจุบันของเขาเป็นอย่างไร เขาจะจมปลักอยู่กับอดีตรึเปล่า น่าสนแหะ^

    ผู้เข้าชมรวม

    3,381

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    30

    ผู้เข้าชมรวม


    3.38K

    ความคิดเห็น


    907

    คนติดตาม


    56
    จำนวนตอน :  8 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  20 เม.ย. 62 / 12:32 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    "ไม่นะ!!ออกไปนะ อย่าเข้ามา อ๊ากกกกก!!"
    หึ เสียงโหยหวนนี้อีกแล้วหรอ..
    "ฮ๊ากกก ออกไปนะไอ่ปอปบ้า!!"
    ฉันเกลียดเสียงแบบนี้...เสียงโหยหวนของ
    พวกพ้องนะ มันมันทำให้ฉันทรมาน
     ....
    เหอะ 400ปีที่ผ่านมาฉันนะ
    ได้เรียนรู้สิ่งต่างๆทั้งกิเลสของมนุษย์
    ความเห็นแก่ตัว สิ่งที่ทำให้คนลุ่มหลง
    ไม่เว้นแม้แต่...ความรัก ความชัง
     ...

    ขอบใจสำหรับการอยู่เคียงข้างฉันมาตลอดนะ

    หญิงผู้เป็นคนทำให้ฉันมีทุกวันนี้.
    .เธอมักจะอยู่ข้างฉันเสมอ
    ทำให้ฉันเข้มแข็ง
    จะพูดว่า..เป็นคนสำคัญที่เหลืออยู่คนเดียว
    ของฉัน

    ชายหนุ่มผู้แสวงหาความตาย
    เพื่อจะได้พักผ่อน
    คนที่ตามหาฉันและหลังจากนั้นเราก็กลายเป็นเพื่อนกัน

    และสุดท้าย

    หญิงสาวผู้คุมกฎต่างๆของจักรวาล..
    ควาเป็นความตาย
    การเวียนว่ายตายเกิด
    'เพื่อน' จะใช้คำนี้ได้รึเปล่านะ
     คุณหนูผู้คุมกฎแล้วทูตแห่งคำสาบาน
     


    ขอบคุณนะที่อยู่ข้างๆกันมาตลอด..

    (...)
    ภาม
    รัตน์






    _____________________________
    "เชียร นายต้องเข้มเเข็งสิ..นายนะ.
    .เข้มแข็งและอดทนมาโดยตลอดเลย
    อย่ายึดติดกับอดีตสิ ฮึก"
    "ไม่เอานะ ฮึก แบบนั้นนะ นายจะทำอะไรนะ.
    หยุดเดี๋ยวนี้นะ! อย่าทิ้งฉันไปนะ...เชียร"
    ไม่ว่าจะพยามแค่ไหน..
    นายคงเลือกทางของนาย
    และไม่เปลี่ยนใจแน่ๆ..
    แต่ฉัน..
    มันอาจเห็นแก่ตังแต่ว่า
    อย่าทิ้งฉันไว้คนเดียวเลย
    ขอร้องละ..ได้โปรด
    อยู่กับฉันเถอะนะ


    "ภามได้โปรด..ช่วยฉันที
     ฉันไม่อยากเสียใครไปอื่นไปอีกแล้ว
    ฉันนะ..มันอ่อนแอ
    แต่ว่าทุกคนก็ยังช่วยฉัน"
    การขอในครั้งนี้มันอาจมากเกินไปแต่..
    ฉันไม่คิดจะกลับคำหรอกนะ



    "รัตน์..แค่ครั้งนี้ ฉันขอได้ไหม ฮึก..
    เปลี่ยนใจเขาทีนะ ได้โปรด"
    แม้เธอคนนี้จะเข้มงวดแค่ไหน
    เธอกลับสวมกอดและให้สัญญา

    "ได้สิ ฉันจะช่วยเธอเอง ไม่ร้องนะ.
    (...) เชียรจะไม่ทิ้งเธอหรอนะ"
    เสียงของเธอทำให้ฉัน
    อุ่มใจมากๆเลย
    แม้มันอาจเป็นเพียงการปลอบฉัน
    ทั้งที่อย่างไรก็ทำไม่ได้.. 
    แต่ฉันก็ดีใจมากๆเลยนะ..
    ขอบคุณมากๆนะ.
    _________________________
    ดีจ้า ไรท์เองนะ
    ก็ฝากเนื้อฝากตัวฝากหัวใจ
    (ฝากมันทุกอย่างเลย????)ด้วยนะ
    ก็นี้เป็นเรื่องแรกในDek-Dนะฮับ
    ไรท์จะพยามนะ. และหากมีภาษาไทวิบัติ
    พิมพ์ผิด ไม่เข้าใจไรท์ กะขออภัยนะฮับบ
    (อ่านแล้วเม้นบอกกันหน่อยนะว่าสนุกไหม•^•)

    แข้งหน่อยว่าเนื้อหาในนิยาย 
    จะดัดแปลงมาจากหนังสือของสำนักพิมพ์
    Punica สำนักพิมพ์ใสๆ สำหรับคนที่หลงไหลใน
                          สีดำ
    (เขาไม่ได้จ่ายแต่เราจะขาย~)
    ซึ่งอาจบิดเบือนไปจากต้อนฉบับเพราะ
    เป็นเพียงการหยิบยืมตัวละครมาใช้ในการแต่ง...
    ดังนั้นจึงขอเรียนมาเพื่อทราบนะฮับ

    ปล.(...)= Readerนะฮับ
    ปล.2 รัตน์คือ ไรท์เองแหละ????
    ปล.3 ว่างเมื่อไรก็จะอัพนะฮับ งั้นเจอกัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น